asqı

asqı
1) вешалка; 2) подвески, привески.

Азербайджанско-русский словарь. — Баку. . 1984.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Смотреть что такое "asqı" в других словарях:

  • asqı — is. Paltar və ya başqa şeylər asmağa məxsus alət. Bu paltarlı skeletin iti çiyin sümükləri asqı kimi ağ abanı saxlayır. M. C.. Başqa vaxt olsaydı, çoxdan ev adamından biri cumub, onun <Həmzənin> paltosunu, papağını alaraq asqıdan asmışdı. Ə …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • asma — I (Cəbrayıl, Qazax, Şəmkir) saxlamaq üçün dərilib asılan meyvə. – O asmadan bir nar qopart, yə:x’ (Şəmkir) II (Şahbuz) əl üz dəsmalı asılan yer, asqı. – Asmada məhraba olar …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • bandax — (Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Gəncə, Kəlbəcər, Tərtər) üzüm və s. meyvələri asıb saxlamaq üçün çubuqdan və ya ipdən hazırlanan asqı. – Gedəndə bir bandax da üzüm yığıf verdim ona (Ağcabədi); – Keçən il iyirmi bandax üzüm asmışdım, No:ruz bayramınacan… …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • buxal — (Zaqatala) çobanların dəri və başqa şeylər asdığı ağac asqı. – Torba buxaldan asılıb …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • ilişgən — (Füzuli) asqı. – Torvanı ilişgənnən as …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • qanara — (Salyan) asqı; qarmaq. – Heyvanı kəsib qanaradan asanda soymağ hasand olur …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • məncər — I (Quba) asqı II (Salyan) boş, istifadəsiz. – Keçən il yeri əkəmmədim, məncər qaldı …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • avəng — f. 1) asqı, paltar asılan ip; 2) üzüm salxımları asılan ip; 3) hər bir asılı şey …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • çəngəl — is. <fars.> 1. Yeyilən şeyin parçalarını götürmək üçün bir neçə uzun dişi olan alət. Qubernator çəngəlin ucu ilə xörəyi yoxlayaraq soruşdu. . M. S. O.. Qafar əllərini yuduqdan sonra kiçik şkafdan stol üstünə boşqab və çəngəl qoydu. Ə. Ə.. 2 …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dəsmalasan — is. Dəsmal asmaq üçün asqı, qarmaq və s …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • heykəl — is. <ər.> 1. Heykəltəraş tərəfindən daşdan, tuncdan və s. dən hazırlanmış insan və ya heyvan surəti. Mərmər heykəl. Füzulinin heykəli. – Yaşıl məhəccərli dördkünc bağçada Nizaminin tuncdan tökülmüş miniatür heykəli qoyulmuşdu. M. Hüs.. 2.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»